اهمیت ونقش اخلاق در ورزشهای رزمی

ورزشکار بی اخلاق یعنی ورزشکارنما ! یعنی شخصی که به فعلی مشغول است اما از باطن آن عمل بی خبر است . این مطلب را با یک سئوال اساسی آغاز میکنم :

شما ترجیح می دهید یک ورزشکار با صفت برنده باشید یا یک ورزشکار پهلوان صفت ؟

مولانا واعظ کاشفی، دانشمند قرن نهم و دهم هجری، در باره خصوصیات یک پهلوان واقعی چنین می نگارد:
"اگر پرسند: که را پهلوان توان گفت؟ بگوی: آن کس که دوازده صفت داشته باشد، و آن عبارتنداز:
اول: ترس از خدا [و به عبارتی خشیت از خدا داشته باشد، به جهت این که هم علم در این صفت دارد و هم قوّه و قدرت، که بدون ترسو از خدا، مایه فساد و نشر است]؛
دوم: متابعت از شرع؛
سوم: تن قوی؛
چهارم: زبان خوش؛
پنجم: دل دلیر [تن قوی دارد، جان و روان قوی و ظرفیت بسیار که از حرف سخت و درشت جاهلانه، از کوره در نرود و متابعت هوای نفس نکند، که مبادا بر این سبیل به دیگران آسیب رسد]؛
ششم: فرد کامل؛
هفتم: صبری تمام؛
هشتم: علم به کمال؛
نهم: تلاش و کوشش دایم؛
دهم: خلقی پسندیده؛
یازدهم: دوری از حرام و پوشانیدن خویش از محرمات و ستر عورات و اجتناب از محرمات الهی.
دوازدهم: نعمتی بر دوام."
همواره در عرصه ورزش و خصوصا ورزشهای رزمی افرادی هستند که نامشان از یادها فراموش نمی شود و به نیکی از آنها یاد می شود ، مهم نیست شما در چه دایره ای از معروفیت و شهرت قرار دارید ، مهم نیست در یک باشگاه کوچک تمرین میکنید یا در سطح مسابقات کشوری یا جهانی شناخته شده اید ! مهم این است که در این دایره که از افرادی که با شما تمرین می کنند یا با شما برخورد دارند قبل از اینکه از مهارت ورزشی و هنر رزم و توانایی رزمی شما آگاه شوند از منش و رفتار و متانت شما پی به جلوه ای ناپیدا از فعالیت شما ببرند .
یک رزمی کار حرفه ای متواضع ترین فرد در جامعه است البته تواضع و اخلاق منافاتی با احقاق حقوق ندارد . البته گاهی بزرگمردان ورزش را دیده ایم که برای حفظ حریم و حرمت خود بر سر حق و حقوق خود هم مجادله ای نداشتند .
اگر برای هر شغل و حرفه ای هنجار ها و اخلاقها و رفتاری تعریف شود به صراحت و با قاظعیت می توان گفت پسندیده ترین و زیبا ترین منش و رفتار را می توانید در ورزش علی الخصوص ورزش رزمی بیابید .
هیچ منافاتی ما بین مهربانی و عطوفت و ورزشهای رزمی نیست ، همانگونه که یک رزمی کار باید به اساتید خود و شاگردان ارشد تر از خود و همچنین به محل تمرین خود احترام بگذارد باید بداند که این احترام را به اعضایی که از او جدیدتر و مبتدی تر هستند نیز باید بگذارد . فخر فروشی و قدرت نمایی در ورزشهای رزمی هیچ جایی ندارد . اگر رزمی کاری به عناصر آلوده است قطعا مسیر را اشتباه می پیماید و فرجام خوبی در انتظار او نخواهد بود .
اگر خیلی وقت است که رزمی کار میکنید این مساله را به خوبی درک میکنید :
آیا یادتان می آید در ابتدا که به فرا گرفتن هنرهای رزمی مشغول بودید همواره در پس ذهن خود و یا بعد از یاد گرفتن تکنیک و فن در فکر استفاده از آن در یک درگیری بودید ؟ اما چه می شود که بعد از طی درجات و اصطلاحا خوردن خاک باشگاه و زمین مبارزه از این طرز تفکر دور میشوید ؟ تنها دلیل آن این است که ورزشهای رزمی روح شما را پالایش و به آن وسعت می بخشد .
روح شما در احترام متقابل بین شما و  همرزم هایتان در مسیر فراگیری هنرهای رزمی و رسیدن به کمال در این مسیر پالایش و آراسته خواهد و به نگین هایی از اخلاق پهلوانی از جمله : مروت ، جوانمردی ، تواضع ، خشوع ، راستگویی ، مهربانی و .... مزین می گردد .
به قدری ملاک و معیارهای اخلاقی در ورزش محکم و با پشتوانه است که به قاطعیت می توان از آن به عنوان بهترین سرلوحه اخلاق در جامعه مطرح کرد .

ورزش - ورزش رزمی - تاریخچه رشته کیک بوکسینگ


 ورزش رزمی پر طرفدار کیک بوکسینگ ترکیبی از رشته‌های رزمی موی تای ، کاراته و بوکس است کیک بوکسینگ ورزش رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد در کیک بوکسینگ ضربات مشت ، لگد ، زانو ، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است مسابقات در یک زمین مربع شکل 16 تا 20 فوتی ( هر فوت 30.48 سانتی متر ) که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد زمان بازی معمول
ا سه راند سه دقیقه‌ای می‌باشد که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند بنیانگذار کیک بوکسینگ در غرب جو لوییس می‌باشد که پدر کیک بوکسینگ آمریکا نامیده می‌شود ...

کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد این ورزش داخل رینگ برگزار می شود و گرفتن حریف در مسابقه خطاست و اگر در طول مسابقه بیش از سه خطا داشته باشید بازنده اعلام می‌شوید . در مسابقات یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد در بعضی از مسابقات که سطح آن پایین است زمان مسابقه 2 راند 2 دقیقه‌ای است به افرادی که کیک بوکسینگ کار می‌کنند جنگنده ( FIGHTER ) می‌گویند . در شیوه مسابقات فول کنتاکت ورزشکاران مرد تنها به استفاده از دستکش اکتفا می‌کنند . گاهی اوقات کیکی بوکسینگ را به عنوان یک سبک رزمی در نظر می‌گیرند اما در بسیاری از مواقع کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه‌ای قوانین مبارزاتی است . گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل‌های رزمی هم که ممکن است علاقه مند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند از آن جمله می‌توان به سانشو کاران و بسیاری از رزمی کاران سبک‌‌های رزمی ژاپنی اشاره کرد . نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیک بوکسینگ است و اینکه از هر سنی می توان به کیک بوکسینگ پرداخت ولی مساله مهم این است که تا 18 سالگی استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه می‌شود . در کشورهای مختلف دنیا کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشته است که به برخی از ان ها اشاره گذرایی خواهیم داشت . ادی تادا ( ADI THADA ) یا کیک بوکسینگ هندی نوعی کیک بوکسینگ که در آن ضربات زانو ، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد .
لت وی ( LATHWEI ) یا کیک بوکسینگ برمه ای
هنر رزمی سنتی برمه با تاکید بر اجرای ضربات زانو ، آرنج و سر تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد نام دیگر آن « باندو کیک بوکسینگ » است .
PRADAL SEREY
جد احتمالی موی تای ! موی تای ( تای بوکسینگ )
هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرت جهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است .
کیک بوکسینگ ژاپنی
مشابه موی تای اما با سیستم امتیاز دهی متفاوت .
کیک بوکسینگ آمریکایی
مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکت کاراته با شیوه امتیاز دهی متفاوت .
فول کنتاکت کاراته
در برخی موارد از محافظ‌های بدن برای مسابقات و تمرین استفاده می‌شود.
ساواته ( کیک بوکسینگ فرانسوی )
استفاده از کفش در مسابقات مجاز است .
سانشو ساندا ( کیک بوکسینگ چینی )
شامل تکنیک های کاربردی سایر استایل‌های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب‌ها . شوت بوکسینگ شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیری مانند سانشو مجاز است .
YAW – YAN ( کیک بوکسینگ فیلیپینی یا تای کیک بوکسینگ thai kick boxing )
رقص مرگ نام مناسبی برای تای کیک بوکسینگ  است ورزشی مشابه موی تای . می‌توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد ولی همان طور که اشاره شد تفاوت اصلی همگی آن ها در نوع قوانین مسابقاتی است در عین حال بسیاری از این استایل‌ها اساسا خود را کیک بوکسینگ نمی‌دانند و استفاده از نام کیک بوکسینگ تنها برای ملموس تر شدن ان‌ها نزد عامه است . واژه کیک بوکسینگ اولین بار توسط « نوگوچی اسامر » که یک برگزار کننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده است برای انواع مختلف ورزش‌های مشابه بهموی تای و کاراته در دهه 1950 ابداع شد این اصطلاح بعدا در آمریکا به شکل خاص به کار رفت در بیستم دسامبر سال 1959 هم یک دوره مسابقه موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزای توکیو برگزار شد.
ورزش های رزمی - رزمی کار